http://soundcloud.com/warmhq/chris-rea-driving-home-for-xmas-the-revenge-rerub
świąt za bardzo nie obchodzę, "świątecznych" piosenek nie lubię, ale revenge nie zawodzi [slo-mo house to taka moja ostatnia zajawka, polecam mocno!]. tak więc wesołych świąt, kochajcie bliźnich, jedzcie narkotyki, słuchajcie dobrej muzyki
no i dziewczę w ramach prezentu ;)
p.s. grzebanie po soundcloudzie wciąga bardziej niż klikanie po related videos na yt ;o
Najpierw trochę historii za Southern Lord: "Earth was formed in Olympia, Wa. In the early 90s' by Dylan Carlson. In those days some of the members of Earth included Slim Moon (later to found kill rock stars), and Greg Babior. The original lineup was 2 guitars, vocals, and various old analog synths. After moving to Seattle, Slim Moon and Greg Babior exit... Dave Harwell and Joe Preston join the group. With this lineup Earth records in Portland, Oregon at Smegma Studios with Mike Lastra. Kurt Kobain (Nirvana) and Kelly Canary (Dickless) both contribute vocals to this session. Sub Pop becomes interested after seeing Earth perform live and agree to release the Portland sessions as the : "Extra Capsular Extraction" EP."
Pomimo tego, że byli oni pionierami doom drone, symbolem gatunku stał się raczej zespół założony w hołdzie dla Earth, Sunn O))) - nie mam zamiaru oceniać czy słusznie czy nie, obie formacje lubię, choć po występie O'Malleya i Andersona na żywo myślę, że słuchanie tego zespołu w domu nie daje nawet ułamka tego wrażenia co występ live [chyba, że macie w piwnicy ścianę wzmacniaczy]. Earth z kolei gra podobno bardzo średnie koncerty, za to płyty studyjne są imho bardziej przyswajalne. Dowolną płytę Earth mogę sobie odtworzyć niemalże zawsze i nie będę się nudził, żeby słuchać Sunn muszę mieć ochotę na potężne drony i szatana wyskakującego z głośników.
Brzmienie Earth ewoluowało cały czas, ale nigdy w złym kierunku - moim zdaniem nie nagrali nic słabego. Jeśli miałbym ułożyć jakiś ranking ich wydawnictw, to wyglądałby tak:
Earth - [1991] - Extra-Capsular Extraction
Pierwsze wydawnictwo zespołu, gościnnie Kurt Cobain!
tracklisting;
A Bureaucratic Desire For Revenge Part 1 7:22
A Bureaucratic Desire For Revenge Part 2 6:38
Ouroboros Is Broken 18:19
Earth - [1993] - Earth 2: Special Low Frequency Version
tracklisting;
Seven Angels 15:35
Teeth Of Lions Rule The Divine 27:04
Like Gold And Faceted 30:21
Percussion - Joe Burns
Earth - [1995] - Phase 3: Thrones And Dominions
Mniej więcej na tej płycie zespół zaczął zmieniać swoje brzmienie na bardziej zróżnicowane [jak na drone doom ;)]
tracklisting;
Harvey 2:54
Tibetan Quaaludes 7:43
Lullaby (Take 2: How Dry I Am) 3:15
Song 4 2:50
Site Specific Carniverous Occurence 8:41
Phase 3: Agni Detonating Over The Thar Desert... 12:28
Thrones And Dominions 14:21
Song 6 (Chime) 2:48
Earth - [1996] - Pentastar: In The Style Of Demons
Pentastar z kolei brzmi stoner rockowo. Pomimo tego że stoner rock/metal bardzo lubię, jest to jedna z tych mniej lubianych przeze mnie płyt Earth, ale też znam ją najsłabiej, więc może to kwestia osłuchania?
tracklisting;
Introduction 5:15
High Command 5:50
Crooked Axis For String Quartet 5:29
Tallahassee 3:50
Charioteer (Temple Song) 4:17
Peace In Mississippi 5:56
Sonar And Depth Charge 7:13
Coda Maestoso In F(Flat) Minor 5:19
Earth - [2005] - Hex; Or Printing In The Infernal Method
Pierwszy album po kilkuletniej przerwie spowodowanej problemami osobistymi Carlsona przyniósł duże zmiany w brzmieniu grupy. Zachowując klimat poprzednich nagrań, ale oddalając się od dronów, ta płyta brzmi jak ścieżka dźwiękowa do jakiegoś westernu
tracklisting
Mirage 1:45
Land Of Some Other Order 7:18
The Dire And Ever Circling Wolves 7:34
Left In The Desert 1:13
Lens Of Unrectified Night 7:56
An Inquest Concerning Teeth 5:16
Raiford (The Felon Wind) 7:21
The Dry Lake 3:21
Tethered To The Polestar 4:42
Earth - [2008] - The Bees Made Honey In The Lion's Skull
Kontynuacja brzmienia z poprzedniej płyty, choć już bez tego wyraźnego westernowego klimatu. Moim zdaniem najsłabsza płyta zespołu, choć spotkałem się również z opiniami, że najlepsza. Na pewno można ją nazwać co najmniej dobrą.
tracklisting;
Omens And Portents 1: The Driver 9:08
Rise To Glory 5:47
Miami Morning Coming Down II (Shine) 8:01
Engine Of Ruin 6:28
Omens And Portents II: Carrion Crow 8:04
Hung From The Moon 7:44
The Bees Made Honey In The Lion's Skull 8:15
p.s. hibernaculum dodam kiedy indziej
'seria' disintegration loops to właściwie nie do końca albumy. basinski chciał zachować w cyfrowej formie swoje taśmy z amerykańskimi pieśniami pastoralnymi, były jednak tak stare, że w momencie zetknięcia z głowicą zaczynały rozpadać się na kawałki. wszystkie 'utwory' na disintegration loops to właśnie zapis tego stopniowego niszczenia taśm, powtarzane setki, tysiące razy pętle, z pozoru takie same, ale w rzeczywistości nieznacznie się zmieniające, aż do całkowitego rozkładu. tak brzmi nieskończoność.
william basinski - the disintegration loops I part 1 part 2
tracklisting
1 D|P 1.1 63:00
2 D|P 2.1 11:00
william basinski - the disintegration loops II part 1 part 2
tracklisting
1 D|P 2.2 33:00
2 D|P 3 42:00
william basinski - the disintegration loops III part 1 part 2
tracklisting
1 d|p 4 20:07
2 d|p 5 52:21
william basinski - the disintegration loops IV part 1 part 2
tracklisting
1 d|p 6 40:36
2 d|p 1.2 21:49
3 d|p 1.3 12:00
trochę zaniedbałem ostatnio blogaska, ale mam sporo muzyki w zanadrzu, tylko permanentny leń powoduje, że nie wrzucam jej od razu tutaj. spodziewajcie się megaposta z natural snow buildings i autechre.
maciej
shackleton wyprowadził się do berlina i dołączył do wydawnictwa perlon [ricardo villalobos, akufen]. skutkiem jest świetny zestaw 9 utworów łączących dubstep z duchem berlińskiego techno. milusie!
tracklisting:
A. (No More) Negative Thoughts
B1. Let Go
B2. It's Time For Love
C1. Mountains Of Ashes
C2. There's A Slow Train Coming
D. Moon Over Joseph's Burial
E. Asha In The Tabernacle
F1. Trembling Leaf
F2. Something Has Got To Give
maciej
W dniach 13-19 września 2009 roku odbyła się siódma edycja festiwalu muzyki współczesnej Sacrum Profanum. Początkowo kilkudniowa impreza rozrosła się do rozmiarów ogromnego widowiska muzycznego na skalę europejską. Każdego roku na festiwal zostają zaproszeni artyści z różnych krajów [w ubiegłych latach były to między innymi: Rosja, USA, Niemcy; w tym- Wielka Brytania]. Ich koncerty odbywają się przede wszystkim w krakowskich muzeach i teatrach, jednak dla największych gwiazd zarezerwowane jest miejsce wyjątkowe- postindustrialne hale na terenie huty im. Tadeusza Sendzimira.
W ubiegłym roku fenomenalny koncert dała tam niemiecka grupa Kraftwerk, w tym zaś- Richard David James występujący pod pseudonimem Aphex Twin.
Aphex Twin uważany jest za jednego z najbardziej wpływowych twórców współczesnej muzyki elektronicznej. AFX elektroniką interesował się już od najmłodszych lat. Pierwszy album wydał w 1992 roku, mając 22 lata. Następne, bardzo różnorodne muzycznie, wydawane były praktycznie rok po roku, przynosząc artyście coraz większą sławę. Dwa koncerty na festiwalu Sacrum Profanum miały być jego pierwszymi występami w Polsce, nic więc dziwnego, że polska publiczność wiązała z nimi spore nadzieje. Dzięki konkursowi na portalu nowamuzyka.pl oraz własnemu szczęściu miałam okazję wziąć udział w jednym z koncertów Aphexa, który odbył się w piątek, 18 września 2009 roku, w hali ocynowni chemicznej w Krakowie. Nie jestem wybitnym znawcą twórczości RDJ-a, toteż nie wiedziałam, czego spodziewać się po tym wydarzeniu.
Po dotarciu na teren huty byłam zaskoczona doskonałą organizacją- przy bramkach nie było przepychanek, a dla wszystkich słuchaczy podstawione zostały autobusy mające zawieźć ich na teren ocynowni. Sam budynek, jego oryginalny wystrój i znajdujące się na samym środku podwyższenie, na którym za kilka minut miał zagrać AFX, przyprawiły mnie o zawrót głowy. Jednak prawdziwe wrażenia miały się dopiero zacząć.
Tuż po godzinie 21 na wieży otoczonej przez publiczność pojawił się Richard wraz z towarzyszącym mu Florianem Heckerem. Da się słyszeć nieliczne oklaski. Po chwili rozpoczyna się ambientowy popis, a ja zaczynam żałować, że nie mam miejsca siedzącego. Jednak po około pół godziny Aphex zaczyna grać całkiem skocznie- nie dość, ze można potupać nogą, to nawet zatańczyć, złapać laser w dłoń i poczuć się jak na prawdziwej techno-imprezie! Z zaciekawieniem wyczekiwałam wizualizacji i prawdę mówiąc, spodziewałam się czegoś więcej. Kręcące się we wszystkie strony logo Aphexa i rozkład na części pierwsze jego demonicznego oblicza nie spełniły do końca moich oczekiwań. Sytuację uratował fenomenalny pokaz laserów, który sam w sobie zasługuje na najwyższe noty pod względem wrażeń wizualnych. I kwestia najważniejsza- dźwięk. Już przed koncertem dało się słyszeć pogłoski o dwunastokanałowym nagłośnieniu. Jak się okazało- nie były one przesadzone. Sześć kanałów wykorzystywał sam Richard, pozostałych zaś używał Hecker. Dało to naprawdę głośną mieszankę- jednak nie na tyle głośną, by wychodzić z zatkanymi uszami, ale taką która pozwoliła nie tylko usłyszeć ale i poczuć dźwięki.
i jeszcze jedna rzecz, regałowy miks autorstwa madliba
tracklistning
1. Place in the Sun/Fire Corner/Black Man Time – David Isaacs
2. Flat Foot Hustlin’ – Dillinger
3. Jingle Lion – Lee Perry
4. Walk Rastafari Way – Mikey Dread
5. Destruction Sound Battle – Prince Far I
6. Public Jestering – Winston Blake/Lee Perry
7. Better Version – King Tubby
8. Bad Da – Gregory Isaacs
9. Black Magic Woman – Dennis Brown
10. Throne of Blood – Prince Jammy
11. Lottery Spin – Zap Pow
12. Star Trek – Vulcans
13. Want Me Cock – Owen & Leon Silveras
14. Free Man – The Ethiopians
15. Man in the Street – Don Drummond
16. Don’t Deal With Folly – Prince Far I
17. I Love Marijuana – Linval Thompson
18. Stop the Dubbing – Aggrovators
19. Free from Chains – Prince Jazzbo
20. Sensimelia – Barrington Levy
21. Mission Impossible – Roots Radics
22. Golden Chickens
23. Herb Vendor – Leroy "Horsemouth" Wallace
24. Babylon Deh Pon Fire – Truth Fact & Correct
25. Shaft – The Chosen Few
26. Sipreano – The Upsetters
27. Girl of My Dreams – Cornell Campbell
28. Rhythm Pleasure – Jerry Lewis
29. Cocaine – Sly & the Revolutionaries
30. Love Life – U-Brown
31. Voice of Jah – Mikey Dread
32. Teacher, Teacher – Dennis Alcapone
33. DJ’s Choice – Dennis Alcapone
34. King Tubby’s Special – King Tubby
35. Reggae Makossa – Brenton Dowe
36. Rougher Version – King Tubby
37. Cool Down Version – King Tubby
38. Space Flight – I-Roy
39. On the Move – Roland Alphonso
40. Guns of Navarone – The Skatalites
41. Popcorn – The Upsetters
42. None Shall Escape Judgement – Johnny Clarke
43. Freedom Style – Trinity
44. Starvation – The Pioneers
45. African People – Jay Boys
dorzuę jeszcze co nieco od siebie do wątku końcowo-wakacyjnego, a będą to dwa składaki z tajlandzkim popem z lat 1960-80. fajna rzecz, i to wbrew pozorom nie tylko dlatego, że egzotyczna i śpiewają w śmiesznym języku. druga część jest trochę słabsza, takie mam wrażenie.
tracklisting:
1 Unknown Artist Introduction - Welcome To Thailand
2 Buppah Saichol Roob Lor Thom Pai
3 Onuma Singsiri Mae Kha Som Tum
4 P. Promdan Lung Dee Kee Mao
5 Johnny Guitar Fawn Ngeo
6 Chailai Chaiyata & Sawanee Patana Kwuan Tai Duew Luk Puen
Music By, Lyrics By - Jongrak Jankana
7 Sangthong Seesai Dek Kai Nuang Sue Pim
8 Gawao Siangthong Gao Guek
9 Man City Lion Tid Lom Ta Lai
10 Kampee Santhong Mai Na Lork Gun
11 Generation (5) Nan Nan Pob Gan Tee
12 Phet Potaram Koh Phuket
13 Kabuan Garn Yor Yod Yung Yong Gang Gang Nai Krai Lab
14 Pairoj Khor Tan Gor Mee Hua Jai
15 Pumpuang Duangjan Sao Dok Kum Tai
16 Sangthong Seesai Tangkon Tangnae
17 P. Promdan Keng Ma
18 Man City Lion Na Doo
19 Setha Dteuu
20 Duongdao and Chailai Mia Rai Duen
21 Chalermpon Malakum Pleng Show
tracklisting:
1 Daw Bandon Bong Ja Bong (3:16)
2 Teun-Jai Boon Praraksa Ha Fang Kheng Kan (3:17)
3 Kwan Jai , Kwan Jit Sriprajan E-Saew Tam Punha Huajai (4:45)
4 Lam Yong Kati Sorn Jai (3:16)
5 Chutima Duang Porn Fon Tok Leaw (3:11)
6 Group : Ubon Pattana With Surin Paksiri , Angkana Khunchai Lam Sarawan (4:40)
7 Kwan Jit Sriprajan Panatibat (3:33)
8 Roong Petch Laem Sing Kob Kanong Fon (3:21)
9 Sorn Petch Pinyo Laek Laow Deum Nom (2:32)
10 Man City Lion Nah Anad (3:22)
11 Sornpetch Sornsupan Klang Yok (3:28)
12 Hong Thong Daw U-don Isan (3:22)
13 Salak Siliathing Sung Nang (3:21)
14 Kwan Jai , Kwan Jit Srpirajan E-Saew Tam Punha Juajai Part 2 (4:50)
15 Group : Ubon Pattana With Surin Paksiri , Angkana Khunchai Lum Sao Phutai Rum Pan (4:46)
maciej
Chaz Bundick został już w kilku miejscach okrzyknięty niemal zbawcą światowego popu, ale nawet jeśli nie wierzycie w takiej hajpy [czasem powinniście] to naprawdę warto. highlighty: E. D. E. N [!!!1], Left Alone At Night, Dead Pontoon, Timed Pleasured, 109... objawienie!!!dub techno w klimacie duszno-okultystyczno-ezoterycznym na samplach z orientalnych filmów, autorstwa połówki pendle coven [MLZ] i kolekcjonera płyt seana canty'ego. mistrz, będzie w top płytach tego roku na 100%
póki co bez okładki
maciej
srogi poślizg zaliczyłem z tą relacją, no ale trudno, rok szkolny wyssał ze mnie motywację do robienia czegokolwiek. bardziej szczegółowych przemyśleń nie pamiętam już, więc tylko takie ogólne wrażenia [za to dużo ruchomych obrazków ;)]
ogólne wrażenia bardzo na plus, chciałbym bardzo pochwalić organizację - autobus na pole namiotowe, fajne informatory, program okołofestiwalowy [byłem na wycieczce w cementowni - mistrz!] itd., w tym momencie audioriver pod względem organizacyjnym wydaje mi się jeszcze słabszy. kopalnia to dobre miejsce na festiwal, pole namiotowe też mnóstwo ok - droga nie przeszkadzała tak bardzo, a dzięki boksom nikt nie łaził po głowie i można było w spokoju spać, no i kuchnia też była w porządku ;)
piątek zacząłem występem ital teka, nie rozjebał mnie aż tak jak się spodziewałem ale i tak mocno dał radę. potem speech debelle - fajnie fajnie, ale chyba bardziej pasowałaby do jakiegoś klubu niż na dużą scenę pod namiotem.
setu king cannibala wysłuchałem ze strefy gastro, miał momenty ale imho było raczej średnio. dan le sac i scroobius pip - bomba!
the bug był raczej męczący, a może byłem trochę zmęczony, nie wiem. po bugu ebony bones, która zrobiła naprawdę niezłe show, a zespół to chyba dobierała sobie po wstępnych eliminacjach sprawnościowych [a na pewno laski robiące chórki]
sobotę zacząłem występem ch. district [zastanawiam się dlaczego oszibarack grał po raz kolejny, w zeszłym roku chyba mało kto był zadowolony z ich występu i jak dla mnie mógł na ich miejsce wejść ktoś ze sceny red bulla]. bardzo fajne idmy, nie spodziewałem się że aż tak mi się spodoba.
planningtorock mnie nie zachwyciła, więc udałem się na pobliską stację benzynową, by powrócić na jona hopkinsa - mistrz! jeden z hajlajtów festiwalu jak dla mnie. nie spodziewałem się takiego występu szczerze powiedziawszy.
tim exile był w porządku, ale nie porwał mnie specjalnie, więc kolejna wycieczka na stację, która zakończyła się dopiero pod koniec występu fever ray [specjalnie się nie jaram, więc odpuściłem na rzecz spokojngo wypicia piwa na kładce]. no i czas na najlepszy występ festiwalu - flylo. zagrał dużo swoich rzeczy, raczej przekrojowo, kilka nieswoich też, cały czas ucieszony i wyluzowany. mega mega mega. czekam na kolejny występ w naszym kraju.
potem na scenę weszła dj mamiko motto [w porządku, ale bez orgazmów] a następnie hudson mohawke, który zagrał co prawda dobry set, ale o tej porze i przy tym poziomie zmęczenia jakoś mi nie siadł za bardzo, pewnie lepiej bym go przyjął gdyby zagrał przed flying lotusem
w niedzielę zacząłem od kamp!, których Monika bez przerwy hajpuje i chyba dlatego widzę ich drugi raz i drugi raz nie wzbudzają jakiegoś entuzjazmu strasznego [po prostu po tych peanach spodziewam się nie-wiadomo-czego ;)]. jacaszka z materiałem z "trenów" widziałem już na offie więc znów piwo i zimne hot dogi na stacji [w drodze dowiaduję się o odwołaniu koncertu deacona i rozpaczam głośno przez najbliższą godzinę, bo to miała być moja największa gwiazda festiwalu obok fly lo przecież :<]. powrót na onrę, na którego nie docieram bo skutecznie zatrzymuje mnie autobus red bulla, nie wiem czy stety czy niestety, ale widać cierpiałem na niedostatek bardziej technicznych dźwięków. skoro już o busie mowa - szkoda, że nie było nigdzie na terenie festu dostępnego rozkładu kto kiedy gra na dachu busa. przychodzi pora na mum i tutaj pozytywne zaskoczenie i jeden z fajniejszych koncertów tego festiwalu. nastawiałem się raczej negatywnie, bo a) nie gra już z nimi cudowna i wspaniała kria brekkan [kocham!] b) nowa płyta podobno ssie [nawet nie sprawdzałem, żeby się nie rozczarowywać]. a tu się okazało że aktualna wokalistka też daje radę [chociaż kria to to nie jest niestety], podobnie jak nowy materiał [ale podobno na płycie jest gorzej i chyba nie będę sobie psuł miłych wspomnień sprawdzając to]
no i na zakończenie roots manuva, fajny fajny, ale bez specjalnego podjaru, jakoś w połowie się zwinąłem.
było mnóstwo ok i do zobaczenia za rok, mam nadzieję że w tym samym miejscu!
maciej
p.s. większość filmów autorstwa człowieka kamery dla którego wielkie propsy za porządne nagrania z festiwalu!
Najlepiej. kolejne cudowne "dzieci" nowojorskiej sceny i kolejny powiew świeżego popu zza oceanu [nie mam pojęcia jak oni to robią]
R&S to projekt Moritza Von Oswalda i Marka Ernestusa, czyli ludzi odpowiedzialnych za powstanie wraz z początkiem lat 90. legendarnego labelu Basic Channel. Moritz Von Oswald przebywał przez jakiś czas w Detroit, gdzie zapoznał się z tamtejszą sceną techno, a potem po powrocie do Berlina związany był z legendarnym Tresorem. W tym okresie poznał Ernestusa i tak zaczęła się ich niezwykle owocna współpraca. tak szybko, bo zbiorczy post z samym Basic Channel [jak również z blaszakami Chain Reaction] mam w planach - BC skupiało kiku/kilkunastu muzyków berlińskiej sceny, nazwijmy to, inteligentnego [czy też eksperymentalnego] techno. nie wiadomo było kim oni są, nie udzielali wywiadów, unikali zdjęć, na żywo występowali rzadko [i ponoć za kurtyną, ale nie wiem na ile jest to prawda i źródła też raczej nie przytoczę], z płyt też nie można było nic wywnioskować - nazwa utworu i strona, tyle. z BC wyrosło potem kilka sublabeli, jak wspomniane CR czy Burial Mix.
Już w wydawnictwach BC czuć było dubowy puls, jednak duet coraz bardziej pogrążał się w swoich jamajskich fascynacjach [wydaje mi się, że już wtedy zaczęli też współpracę z Tikimanem], co było bezpośrednią przyczyną powstania Rhythm & Sound. panowie mocno wzorowali się na swoich protoplastach, stąd też wydanie one riddim albumu czy zwyczaj umieszczania na płytach tzw. wersji [czyli po prostu instrumentali]. muzykę R&S opisałbym jako dubową pulsację i głębię przepuszczoną przez zaszumiony minimal, wypadkową berlińskich doświadczeń muzyków z ich fascynacjami. Oswald i Ernestus są niesamowicie utalentowanymi producentami i ich produkcje naprawdę niszczą obiekty, co więcej - wydawałoby się, że koncept szybko się wyczerpie. nic bardziej błędnego! w całej dyskografii R&S nie znajdziemy słabych wydawnictw, co prawda czasem można usłyszeć narzekania na album z remiksami See Mi Yah, jednak według mnie są one bezpodstawne. polecam gorąco, nie ma drugiego projektu, który tworzyłby taki klimat.
rhythm & sound - showcase [1998]
kompilacja nagrań z Tikimanem [katalog BM-01 do BM-05]
tracklisting:
1 Never Tell You (6:18)
2 Never Tell You (Version) (6:20)
3 Spend Some Time (6:36)
4 Spend Some Time (Version) (6:38)
5 Ruff Way (5:55)
6 Ruff Way (Version) (5:57)
7 What A Mistry (6:34)
8 What A Mistry (Version) (6:35)
9 Why (6:15)
10 Why (Version) (6:13)
rhythm & sound - s/t [2001]
kompilacja dwunastek [RS-02 do RS-06], same utwory instrumentalne, poza "smile".
tracklisting:
1 No Partial (6:15)
2 Trace (7:24)
3 Mango Drive (7:12)
4 Distance (4:42)
5 Smile (9:12)
Featuring - Savage (4)
6 Outward (5:46)
7 Roll Off (9:34)
8 Carrier (6:27)
9 Range (6:29)
10 Imprint (16:51)
rhythm & sound - w/ the artists [2003]
chyba moje ulubione
tracklisting:
1 Rhythm & Sound w/ Cornell Campbell King In My Empire (6:26)
Vocals - Cornell Campbell
2 Rhythm & Sound w/ Jennifer Lara Queen In My Empire (6:09)
Vocals - Jennifer Lara
3 Rhythm & Sound w/ Paul St. Hilaire Jah Rule (5:55)
Guitar - Paul St. Hilaire
Vocals - Paul St. Hilaire
4 Rhythm & Sound w/ Shalom We Been Troddin (7:03)
Vocals - Shalom
5 Rhythm & Sound w/ Chosen Brothers, The Mash Down Babylon (6:19)
Horns - Jonas Schoen
Percussion - Tayo Twinsound
Vocals - Chosen Brothers, The
6 Rhythm & Sound w/ Jah Batta Music Hit You (5:11)
Guitar - Jerry Harris
Vocals - Jah Batta
7 Rhythm & Sound w/ Love Joys Best Friend (6:46)
Vocals - Love Joys
8 Rhythm & Sound w/ Chosen Brothers, The Making History (6:26)
Percussion - Tayo Twinsound
Vocals - Chosen Brothers, The
rhythm & sound - the versions [2003]
wersje utworów z płyty "w/ The Artists"
tracklisting:
1 King Version (6:36)
2 Queen Version (6:09)
3 Jah Version (6:06)
Guitar - Paul St. Hilaire
4 Troddin Version (7:06)
5 Mash Down Version (6:19)
Horns - Jonas Schoen
Percussion - Tayo Twinsound
6 Hit You Version (7:27)
Guitar - Jerry Harris
7 Friend Version (6:46)
8 History Version (6:26)
Percussion - Tayo Twinsound
rhythm & sound - see mi yah [2005]
one riddim album [jeden rytm, różni wokaliści, różne teksty, zmieniają się też instrumenty], pierwotnie jako zestaw siedmiu siódemek, też bardzo lubię
tracklisting:
1 Rhythm & Sound w/ Willi Williams See Mi Yah (3:56)
Vocals - Willi Williams
2 Rhythm & Sound w/ Jah Cotton Dem Never Know (3:56)
Vocals - Jah Cotton
3 Rhythm & Sound w/ Koki Rise And Praise (3:48)
Vocals - Koki
4 Rhythm & Sound w/ Freddy Mellow Truly (4:11)
Vocals - Freddy Mellow
5 Rhythm & Sound w/ Rod Of Iron Lightning Storm (5:50)
Vocals - Rod Of Iron
6 Rhythm & Sound w/ Sugar Minott Let Jah Love Come (5:12)
Vocals - Sugar Minott
7 Rhythm & Sound w/ Walda Gabriel Boss Man (3:33)
Vocals - Walda Gabriel
8 Rhythm & Sound w/ Bobbo Shanti Poor People Must Work (3:29)
Vocals - Bobbo Shanti
9 Rhythm & Sound w/ Ras Donovan & Ras Perez Let We Go (4:26)
Vocals - Ras Donovan , Ras Perez
10 Rhythm & Sound w/ Paul St. Hilaire Free For All (4:26)
Vocals - Paul St. Hilaire
11 Rhythm & Sound See Mi Version (4:00)
rhythm & sound - see mi yah remixes [2006]
remiksy płyty wyżej, początkowo na dwunastkach
tracklisting:
1 Rhythm & Sound See Mi Version (Basic Reshape) (7:10)
Remix - Basic Channel
2 Rhythm & Sound w/ Paul St. Hilaire Free For All (Soundstream Remix) (5:47)
Remix - Soundstream*
Vocals - Paul St. Hilaire
3 Rhythm & Sound w/ Ras Donovan & Ras Perez Let We Go (Villalobos Remix) (10:35)
Remix - Villalobos*
Vocals - Ras Donovan , Ras Perez
4 Rhythm & Sound w/ Bobbo Shanti Poor People Must Work (Carl Craig Remix) (6:34)
Remix - Carl Craig
Vocals - Bobbo Shanti
5 Rhythm & Sound w/ Walda Gabriel Boss Man (Tiki’s Pure Blue Remix) (3:53)
Remix - Tikiman
Vocals - Walda Gabriel
6 Rhythm & Sound w/ Sugar Minott Let Jah Love Come (Sweet Substance Remix) (6:13)
Remix - Substance
Vocals - Sugar Minott
7 Rhythm & Sound w/ Rod Of Iron Lightning Storm (François K. Remix) (6:58)
Remix - François K.*
Vocals - Rod Of Iron
8 Rhythm & Sound w/ Freddy Mellow Truly (Vladislav Delay Remix) (6:39)
Remix - Vladislav Delay
Vocals - Freddy Mellow
9 Rhythm & Sound w/ Koki Rise And Praise (Vainqueur Remix) (7:05)
Remix - Vainqueur
Vocals - Koki
10 Rhythm & Sound w/ Jah Cotton Dem Never Know (Sleeparchive Remix) (5:52)
Remix - Sleeparchive
Vocals - Jah Cotton
11 Rhythm & Sound w/ Willi Williams See Mi Yah (Hallucinator Remix) (7:17)
Remix - Hallucinator
Vocals - Willi Williams
darowałem sobie okładki, jest dosyć późno więc mogłem popełnić błedy - krzyczcie jeśli coś będzie nie tak.
KUP/BUY
