blog jak widać umarł. blogger jest trochę wkurwiający, równie wkurwiające było zamknięcie serwisu odsiebie. pozstanowiłem niedawno, mając już jakieśtam doświadczenia z tym blogiem, założyć nowego na wordpressie. posty zaczną się pojawiać pod koniec tego tygodnia pewnie, obiecuję, że może nie będzie ich strasznie dużo ale postaram się coś uploadować w miarę regularnie, będą FLACe i w ogóle będzie ładnie i przejrzyście. kilka postów stąd pewnie przekleję potem, podsumowanie roku 2009 na pewno napiszę na nowo.
http://delayedsleepphasesyndrome.wordpress.com/
zawsze miałem problemy z wymyślaniem nazw, no ale ta przynajmniej zmusza do dodania zakładki do strony ;o
co dalej z tym blogiem to nie wiem, może za jakiś czas go w jakiś sposób zarchiwizujemy i potem kolektywnie skasujemy
kilka najlepszych płyt + klkanaście [dziesiąt?] również całkiem zajebistych. jeśli chodzi o najlepsze to kolejność jest zupełnie przypadkowa, natomiast wśród 'laurek' ma już znaczenie [ale też za bardzo się nie sugerować, w ogóle takie podsumowania imho należy przyjmować z przymrużeniem oka]. Ogólnie rzecz biorąc - dobry rok na maksa, mnóstwo solidnych płyt, fajnych koncertów, nowych odkryć muzycznych [moich w sensie ;)]. Z tego wszystkiego pewnie sporo też przeoczyłem, w szczególności wydawnictw z Polski. Festiwalowo [na żadnym 'poważniejszym' koncercie chyba nie byłem] - świetna zabawa na Audioriver, mnóstwo ok FNM i niszczący obiekty Unsound. Moderat, FlyLo, Kode9 & Spaceape, Monolake, Sunn O))), Stars of the Lid i wielu innych zajebistych artystów.
LP/EP
top 8 [tak wyszło, kogo bym tu nie chciał dopisać zaraz robi mi się top 20, bo 'skoro X to równie dobre było Y i Z' i tak dalej. pozostańmy przy 8]
Natural Snow Buildings - Daughter Of Darkness oraz Shadow Kingdom
King Midas Sound - Waiting For You
The Mount Fuji Doomjazz Corporation - Succubus
Mount Eerie - Wind's Poem
People Under the Stairs - Carried Away
Ben Frost - By The Throat
Alva Noto - Xerrox Vol.2
Pablo Bolivar - Recall
The RAah Project - Score
Sa-Ra Creative Partners - Nuclear Evolution: The Age Of Love
Dâm-Funk - Toeachizown
Lindstrøm & Prins Thomas - II
Nosaj Thing - Drift
Monolake - Silence
Converge - Axe to Fall
Andrew Douglas Rothbard – Exodusarabesque
2562 - Unbalanced
Intrusion - The Seduction Of Silence
Demdike Stare - Symbiosis
Hudson Mohawke - Butter
Pendle Coven - Self Assessment
Current 93 – Aleph at Hallucinatory Mountain
Shackleton - Three EPs
Redshape - The Dance Paradox
Mos Def - The Ecstatic
Tim Hecker - An Imaginary Country
Vladislav Delay - Tummaa
Joerg Muller - Miju
OM - God is Good
Lee Fields & The Expressions - My World
Ben Klock - One
Sporo krajowej muzyki pewnie przeoczyłem, ale spośród tego co przesłuchałem najlepiej wypadła imho grupa Ortega Cartel ze swoim ostatnim albumem Lavorama. propsy!
świąt za bardzo nie obchodzę, "świątecznych" piosenek nie lubię, ale revenge nie zawodzi [slo-mo house to taka moja ostatnia zajawka, polecam mocno!]. tak więc wesołych świąt, kochajcie bliźnich, jedzcie narkotyki, słuchajcie dobrej muzyki
no i dziewczę w ramach prezentu ;)
p.s. grzebanie po soundcloudzie wciąga bardziej niż klikanie po related videos na yt ;o
Najpierw trochę historii za Southern Lord: "Earth was formed in Olympia, Wa. In the early 90s' by Dylan Carlson. In those days some of the members of Earth included Slim Moon (later to found kill rock stars), and Greg Babior. The original lineup was 2 guitars, vocals, and various old analog synths. After moving to Seattle, Slim Moon and Greg Babior exit... Dave Harwell and Joe Preston join the group. With this lineup Earth records in Portland, Oregon at Smegma Studios with Mike Lastra. Kurt Kobain (Nirvana) and Kelly Canary (Dickless) both contribute vocals to this session. Sub Pop becomes interested after seeing Earth perform live and agree to release the Portland sessions as the : "Extra Capsular Extraction" EP."
Pomimo tego, że byli oni pionierami doom drone, symbolem gatunku stał się raczej zespół założony w hołdzie dla Earth, Sunn O))) - nie mam zamiaru oceniać czy słusznie czy nie, obie formacje lubię, choć po występie O'Malleya i Andersona na żywo myślę, że słuchanie tego zespołu w domu nie daje nawet ułamka tego wrażenia co występ live [chyba, że macie w piwnicy ścianę wzmacniaczy]. Earth z kolei gra podobno bardzo średnie koncerty, za to płyty studyjne są imho bardziej przyswajalne. Dowolną płytę Earth mogę sobie odtworzyć niemalże zawsze i nie będę się nudził, żeby słuchać Sunn muszę mieć ochotę na potężne drony i szatana wyskakującego z głośników.
Brzmienie Earth ewoluowało cały czas, ale nigdy w złym kierunku - moim zdaniem nie nagrali nic słabego. Jeśli miałbym ułożyć jakiś ranking ich wydawnictw, to wyglądałby tak:
1. Extra-Capsular Extraction/Earth 2: Special Low Frequency Version/Phase 3: Thrones And Dominions [kolejność nieistotna]
2. Hex; Or Printing In The Infernal Method
3. Pentastar: In The Style Of Demons/The Bees Made Honey In The Lion's Skull [ostatnia płyta jest moim zdaniem najsłabsza, ale nie na tyle by trafić na poniżające czwarte miejsce!]
Earth - [1991] - Extra-Capsular Extraction
Pierwsze wydawnictwo zespołu, gościnnie Kurt Cobain!
tracklisting;
A Bureaucratic Desire For Revenge Part 1 7:22 A Bureaucratic Desire For Revenge Part 2 6:38 Ouroboros Is Broken 18:19
Mniej więcej na tej płycie zespół zaczął zmieniać swoje brzmienie na bardziej zróżnicowane [jak na drone doom ;)]
tracklisting;
Harvey 2:54 Tibetan Quaaludes 7:43 Lullaby (Take 2: How Dry I Am) 3:15 Song 4 2:50 Site Specific Carniverous Occurence 8:41 Phase 3: Agni Detonating Over The Thar Desert... 12:28 Thrones And Dominions 14:21 Song 6 (Chime) 2:48
Earth - [1996] - Pentastar: In The Style Of Demons
Pentastar z kolei brzmi stoner rockowo. Pomimo tego że stoner rock/metal bardzo lubię, jest to jedna z tych mniej lubianych przeze mnie płyt Earth, ale też znam ją najsłabiej, więc może to kwestia osłuchania?
tracklisting;
Introduction 5:15 High Command 5:50 Crooked Axis For String Quartet 5:29 Tallahassee 3:50 Charioteer (Temple Song) 4:17 Peace In Mississippi 5:56 Sonar And Depth Charge 7:13 Coda Maestoso In F(Flat) Minor 5:19
Earth - [2005] - Hex; Or Printing In The Infernal Method
Pierwszy album po kilkuletniej przerwie spowodowanej problemami osobistymi Carlsona przyniósł duże zmiany w brzmieniu grupy. Zachowując klimat poprzednich nagrań, ale oddalając się od dronów, ta płyta brzmi jak ścieżka dźwiękowa do jakiegoś westernu
tracklisting
Mirage 1:45 Land Of Some Other Order 7:18 The Dire And Ever Circling Wolves 7:34 Left In The Desert 1:13 Lens Of Unrectified Night 7:56 An Inquest Concerning Teeth 5:16 Raiford (The Felon Wind) 7:21 The Dry Lake 3:21 Tethered To The Polestar 4:42
Earth - [2008] - The Bees Made Honey In The Lion's Skull
Kontynuacja brzmienia z poprzedniej płyty, choć już bez tego wyraźnego westernowego klimatu. Moim zdaniem najsłabsza płyta zespołu, choć spotkałem się również z opiniami, że najlepsza. Na pewno można ją nazwać co najmniej dobrą.
tracklisting;
Omens And Portents 1: The Driver 9:08 Rise To Glory 5:47 Miami Morning Coming Down II (Shine) 8:01 Engine Of Ruin 6:28 Omens And Portents II: Carrion Crow 8:04 Hung From The Moon 7:44 The Bees Made Honey In The Lion's Skull 8:15
'seria' disintegration loops to właściwie nie do końca albumy. basinski chciał zachować w cyfrowej formie swoje taśmy z amerykańskimi pieśniami pastoralnymi, były jednak tak stare, że w momencie zetknięcia z głowicą zaczynały rozpadać się na kawałki. wszystkie 'utwory' na disintegration loops to właśnie zapis tego stopniowego niszczenia taśm, powtarzane setki, tysiące razy pętle, z pozoru takie same, ale w rzeczywistości nieznacznie się zmieniające, aż do całkowitego rozkładu. tak brzmi nieskończoność.
william basinski - the disintegration loops I part 1part 2
tracklisting
1 D|P 1.1 63:00 2 D|P 2.1 11:00
william basinski - the disintegration loops II part 1part 2
tracklisting
1 D|P 2.2 33:00 2 D|P 3 42:00
william basinski - the disintegration loops III part 1part 2
tracklisting
1 d|p 4 20:07 2 d|p 5 52:21
william basinski - the disintegration loops IV part 1part 2
trochę zaniedbałem ostatnio blogaska, ale mam sporo muzyki w zanadrzu, tylko permanentny leń powoduje, że nie wrzucam jej od razu tutaj. spodziewajcie się megaposta z natural snow buildings i autechre.
shackleton wyprowadził się do berlina i dołączył do wydawnictwa perlon [ricardo villalobos, akufen]. skutkiem jest świetny zestaw 9 utworów łączących dubstep z duchem berlińskiego techno. milusie!
tracklisting:
A. (No More) Negative Thoughts B1. Let Go B2. It's Time For Love C1. Mountains Of Ashes C2. There's A Slow Train Coming D. Moon Over Joseph's Burial E. Asha In The Tabernacle F1. Trembling Leaf F2. Something Has Got To Give
siema, siema, witam wszystkich i dzielę się doświadczeniami
W dniach 13-19 września 2009 roku odbyła się siódma edycja festiwalu muzyki współczesnej Sacrum Profanum. Początkowo kilkudniowa impreza rozrosła się do rozmiarów ogromnego widowiska muzycznego na skalę europejską. Każdego roku na festiwal zostają zaproszeni artyści z różnych krajów [w ubiegłych latach były to między innymi: Rosja, USA, Niemcy; w tym- Wielka Brytania]. Ich koncerty odbywają się przede wszystkim w krakowskich muzeach i teatrach, jednak dla największych gwiazd zarezerwowane jest miejsce wyjątkowe- postindustrialne hale na terenie huty im. Tadeusza Sendzimira.
W ubiegłym roku fenomenalny koncert dała tam niemiecka grupa Kraftwerk, w tym zaś- Richard David James występujący pod pseudonimem Aphex Twin.
Aphex Twin uważany jest za jednego z najbardziej wpływowych twórców współczesnej muzyki elektronicznej. AFX elektroniką interesował się już od najmłodszych lat. Pierwszy album wydał w 1992 roku, mając 22 lata. Następne, bardzo różnorodne muzycznie, wydawane były praktycznie rok po roku, przynosząc artyście coraz większą sławę. Dwa koncerty na festiwalu Sacrum Profanum miały być jego pierwszymi występami w Polsce, nic więc dziwnego, że polska publiczność wiązała z nimi spore nadzieje. Dzięki konkursowi na portalu nowamuzyka.pl oraz własnemu szczęściu miałam okazję wziąć udział w jednym z koncertów Aphexa, który odbył się w piątek, 18 września 2009 roku, w hali ocynowni chemicznej w Krakowie. Nie jestem wybitnym znawcą twórczości RDJ-a, toteż nie wiedziałam, czego spodziewać się po tym wydarzeniu.
Po dotarciu na teren huty byłam zaskoczona doskonałą organizacją- przy bramkach nie było przepychanek, a dla wszystkich słuchaczy podstawione zostały autobusy mające zawieźć ich na teren ocynowni. Sam budynek, jego oryginalny wystrój i znajdujące się na samym środku podwyższenie, na którym za kilka minut miał zagrać AFX, przyprawiły mnie o zawrót głowy. Jednak prawdziwe wrażenia miały się dopiero zacząć.
Tuż po godzinie 21 na wieży otoczonej przez publiczność pojawił się Richard wraz z towarzyszącym mu Florianem Heckerem. Da się słyszeć nieliczne oklaski. Po chwili rozpoczyna się ambientowy popis, a ja zaczynam żałować, że nie mam miejsca siedzącego. Jednak po około pół godziny Aphex zaczyna grać całkiem skocznie- nie dość, ze można potupać nogą, to nawet zatańczyć, złapać laser w dłoń i poczuć się jak na prawdziwej techno-imprezie! Z zaciekawieniem wyczekiwałam wizualizacji i prawdę mówiąc, spodziewałam się czegoś więcej. Kręcące się we wszystkie strony logo Aphexa i rozkład na części pierwsze jego demonicznego oblicza nie spełniły do końca moich oczekiwań. Sytuację uratował fenomenalny pokaz laserów, który sam w sobie zasługuje na najwyższe noty pod względem wrażeń wizualnych. I kwestia najważniejsza- dźwięk. Już przed koncertem dało się słyszeć pogłoski o dwunastokanałowym nagłośnieniu. Jak się okazało- nie były one przesadzone. Sześć kanałów wykorzystywał sam Richard, pozostałych zaś używał Hecker. Dało to naprawdę głośną mieszankę- jednak nie na tyle głośną, by wychodzić z zatkanymi uszami, ale taką która pozwoliła nie tylko usłyszeć ale i poczuć dźwięki.
Koncert trwał prawie dwie godziny. Wracając do centrum Krakowa przysłuchiwałam się rozmowom jego uczestników. Wielu z nich było nie zadowolonych- spodziewali się usłyszeć Aphexa takiego jak na płytach, jednak on zaserwował coś zupełnie nowego i niespodziewanego, śmiejąc się w twarz swojej publiczności. Mnie samej ciężko było rozpoznać choćby sample pochodzące ze znanych mi utworów, ale nie stanowiło to dla mnie żadnego problemu, bo usłyszałam nową, nieznaną mi do tej pory muzykę, która zachwyciła mnie nie tylko muzycznie, ale stała się również przyczynkiem do niezapomnianych wrażeń wizualnych. Dlatego też myślę, ze nie warto dyskutować i zastanawiać się ile procent Aphexa Twina w Aphexie Twinie zostało zaprezentowane w Krakowie, a cieszyć się, że miało się okazję wziąć udział w być może największym, a na pewno najbardziej zaskakującym wydarzeniu muzycznym tego roku.
i jeszcze jedna rzecz, regałowy miks autorstwa madliba
tracklistning
1. Place in the Sun/Fire Corner/Black Man Time – David Isaacs 2. Flat Foot Hustlin’ – Dillinger 3. Jingle Lion – Lee Perry 4. Walk Rastafari Way – Mikey Dread 5. Destruction Sound Battle – Prince Far I 6. Public Jestering – Winston Blake/Lee Perry 7. Better Version – King Tubby 8. Bad Da – Gregory Isaacs 9. Black Magic Woman – Dennis Brown 10. Throne of Blood – Prince Jammy 11. Lottery Spin – Zap Pow 12. Star Trek – Vulcans 13. Want Me Cock – Owen & Leon Silveras 14. Free Man – The Ethiopians 15. Man in the Street – Don Drummond 16. Don’t Deal With Folly – Prince Far I 17. I Love Marijuana – Linval Thompson 18. Stop the Dubbing – Aggrovators 19. Free from Chains – Prince Jazzbo 20. Sensimelia – Barrington Levy 21. Mission Impossible – Roots Radics 22. Golden Chickens 23. Herb Vendor – Leroy "Horsemouth" Wallace 24. Babylon Deh Pon Fire – Truth Fact & Correct 25. Shaft – The Chosen Few 26. Sipreano – The Upsetters 27. Girl of My Dreams – Cornell Campbell 28. Rhythm Pleasure – Jerry Lewis 29. Cocaine – Sly & the Revolutionaries 30. Love Life – U-Brown 31. Voice of Jah – Mikey Dread 32. Teacher, Teacher – Dennis Alcapone 33. DJ’s Choice – Dennis Alcapone 34. King Tubby’s Special – King Tubby 35. Reggae Makossa – Brenton Dowe 36. Rougher Version – King Tubby 37. Cool Down Version – King Tubby 38. Space Flight – I-Roy 39. On the Move – Roland Alphonso 40. Guns of Navarone – The Skatalites 41. Popcorn – The Upsetters 42. None Shall Escape Judgement – Johnny Clarke 43. Freedom Style – Trinity 44. Starvation – The Pioneers 45. African People – Jay Boys
dorzuę jeszcze co nieco od siebie do wątku końcowo-wakacyjnego, a będą to dwa składaki z tajlandzkim popem z lat 1960-80. fajna rzecz, i to wbrew pozorom nie tylko dlatego, że egzotyczna i śpiewają w śmiesznym języku. druga część jest trochę słabsza, takie mam wrażenie.
tracklisting:
1 Unknown Artist Introduction - Welcome To Thailand 2 Buppah Saichol Roob Lor Thom Pai 3 Onuma Singsiri Mae Kha Som Tum 4 P. Promdan Lung Dee Kee Mao 5 Johnny Guitar Fawn Ngeo 6 Chailai Chaiyata & Sawanee Patana Kwuan Tai Duew Luk Puen Music By, Lyrics By - Jongrak Jankana 7 Sangthong Seesai Dek Kai Nuang Sue Pim 8 Gawao Siangthong Gao Guek 9 Man City Lion Tid Lom Ta Lai 10 Kampee Santhong Mai Na Lork Gun 11 Generation (5) Nan Nan Pob Gan Tee 12 Phet Potaram Koh Phuket 13 Kabuan Garn Yor Yod Yung Yong Gang Gang Nai Krai Lab 14 Pairoj Khor Tan Gor Mee Hua Jai 15 Pumpuang Duangjan Sao Dok Kum Tai 16 Sangthong Seesai Tangkon Tangnae 17 P. Promdan Keng Ma 18 Man City Lion Na Doo 19 Setha Dteuu 20 Duongdao and Chailai Mia Rai Duen 21 Chalermpon Malakum Pleng Show
nie dość, że piosenka jest urocza to ktoś zrobił do niej maksymalnie uroczy film [teledysk?]. namiastka słońca, plaży i drinków z parasolkami dla wszystkich spragnionych wakacji. ode mnie. dla Was
Chaz Bundick został już w kilku miejscach okrzyknięty niemal zbawcą światowego popu, ale nawet jeśli nie wierzycie w takiej hajpy [czasem powinniście] to naprawdę warto. highlighty: E. D. E. N [!!!1], Left Alone At Night, Dead Pontoon, Timed Pleasured, 109... objawienie!!!
w paczce:
109 (3:06) Blessa (2:21) Causers Of This (3:46) Dead Pontoon (2:23) Do The Stuff (2:50) Drive South (3:38) E. D. E. N (4:27) Ektelon (3:18) Left Alone At Night (3:10) Sad Sams (2:58) Take The L to Eave (2:26) Talamak (3:51) Timed Pleasure (2:57)
dub techno w klimacie duszno-okultystyczno-ezoterycznym na samplach z orientalnych filmów, autorstwa połówki pendle coven [MLZ] i kolekcjonera płyt seana canty'ego. mistrz, będzie w top płytach tego roku na 100%
srogi poślizg zaliczyłem z tą relacją, no ale trudno, rok szkolny wyssał ze mnie motywację do robienia czegokolwiek. bardziej szczegółowych przemyśleń nie pamiętam już, więc tylko takie ogólne wrażenia [za to dużo ruchomych obrazków ;)]
ogólne wrażenia bardzo na plus, chciałbym bardzo pochwalić organizację - autobus na pole namiotowe, fajne informatory, program okołofestiwalowy [byłem na wycieczce w cementowni - mistrz!] itd., w tym momencie audioriver pod względem organizacyjnym wydaje mi się jeszcze słabszy. kopalnia to dobre miejsce na festiwal, pole namiotowe też mnóstwo ok - droga nie przeszkadzała tak bardzo, a dzięki boksom nikt nie łaził po głowie i można było w spokoju spać, no i kuchnia też była w porządku ;)
piątek zacząłem występem ital teka, nie rozjebał mnie aż tak jak się spodziewałem ale i tak mocno dał radę. potem speech debelle - fajnie fajnie, ale chyba bardziej pasowałaby do jakiegoś klubu niż na dużą scenę pod namiotem.
setu king cannibala wysłuchałem ze strefy gastro, miał momenty ale imho było raczej średnio. dan le sac i scroobius pip - bomba!
the bug był raczej męczący, a może byłem trochę zmęczony, nie wiem. po bugu ebony bones, która zrobiła naprawdę niezłe show, a zespół to chyba dobierała sobie po wstępnych eliminacjach sprawnościowych [a na pewno laski robiące chórki]
sobotę zacząłem występem ch. district [zastanawiam się dlaczego oszibarack grał po raz kolejny, w zeszłym roku chyba mało kto był zadowolony z ich występu i jak dla mnie mógł na ich miejsce wejść ktoś ze sceny red bulla]. bardzo fajne idmy, nie spodziewałem się że aż tak mi się spodoba.
planningtorock mnie nie zachwyciła, więc udałem się na pobliską stację benzynową, by powrócić na jona hopkinsa - mistrz! jeden z hajlajtów festiwalu jak dla mnie. nie spodziewałem się takiego występu szczerze powiedziawszy.
tim exile był w porządku, ale nie porwał mnie specjalnie, więc kolejna wycieczka na stację, która zakończyła się dopiero pod koniec występu fever ray [specjalnie się nie jaram, więc odpuściłem na rzecz spokojngo wypicia piwa na kładce]. no i czas na najlepszy występ festiwalu - flylo. zagrał dużo swoich rzeczy, raczej przekrojowo, kilka nieswoich też, cały czas ucieszony i wyluzowany. mega mega mega. czekam na kolejny występ w naszym kraju.
potem na scenę weszła dj mamiko motto [w porządku, ale bez orgazmów] a następnie hudson mohawke, który zagrał co prawda dobry set, ale o tej porze i przy tym poziomie zmęczenia jakoś mi nie siadł za bardzo, pewnie lepiej bym go przyjął gdyby zagrał przed flying lotusem
w niedzielę zacząłem od kamp!, których Monika bez przerwy hajpuje i chyba dlatego widzę ich drugi raz i drugi raz nie wzbudzają jakiegoś entuzjazmu strasznego [po prostu po tych peanach spodziewam się nie-wiadomo-czego ;)]. jacaszka z materiałem z "trenów" widziałem już na offie więc znów piwo i zimne hot dogi na stacji [w drodze dowiaduję się o odwołaniu koncertu deacona i rozpaczam głośno przez najbliższą godzinę, bo to miała być moja największa gwiazda festiwalu obok fly lo przecież :<]. powrót na onrę, na którego nie docieram bo skutecznie zatrzymuje mnie autobus red bulla, nie wiem czy stety czy niestety, ale widać cierpiałem na niedostatek bardziej technicznych dźwięków. skoro już o busie mowa - szkoda, że nie było nigdzie na terenie festu dostępnego rozkładu kto kiedy gra na dachu busa. przychodzi pora na mum i tutaj pozytywne zaskoczenie i jeden z fajniejszych koncertów tego festiwalu. nastawiałem się raczej negatywnie, bo a) nie gra już z nimi cudowna i wspaniała kria brekkan [kocham!] b) nowa płyta podobno ssie [nawet nie sprawdzałem, żeby się nie rozczarowywać]. a tu się okazało że aktualna wokalistka też daje radę [chociaż kria to to nie jest niestety], podobnie jak nowy materiał [ale podobno na płycie jest gorzej i chyba nie będę sobie psuł miłych wspomnień sprawdzając to]
no i na zakończenie roots manuva, fajny fajny, ale bez specjalnego podjaru, jakoś w połowie się zwinąłem.
było mnóstwo ok i do zobaczenia za rok, mam nadzieję że w tym samym miejscu!
maciej
p.s. większość filmów autorstwa człowieka kamery dla którego wielkie propsy za porządne nagrania z festiwalu!
wszystkie linki z odsiebie nie działają. postaram się z czasem wrzucić wszystkie pliki na inny serwer.
let me know about dead links, i'll try to fix them.
all odsiebie.com links are dead. i'll re-up albums, but it will take some time, sorry.
blog powstał by ułatwić dzielenie się wartą polecenia muzyką z naszymi znajomymi. pliki muzyczne na serwerach takich jak rapidshare, mediafire czy odsiebie, do których odnośniki znaleźć można na tym blogu nie są udostępniane przez osoby związane z blogiem, a jedynie przez nie zbierane w jednym miejscu.
